Μακρυχώρι Λάρισας

Μακρυχώρι Λάρισας

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ''ΞΕΡΟΧΩΡΙ'' ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΩΜΑ ΤΣΕΤΣΙΛΑ

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΒΡΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1960  ΕΔΩ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗ ,ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΕΛΛΟΥ ,ΕΛΕΝΗ ΤΑΧΑ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ  ΜΠΕΛΟΓΙΑ . 

Η ανεπάρκεια νερού στον οικισμό Μακρυχωρίου ήταν ανέκαθεν σοβαρό πρόβλημα για τους κατοίκους του. Το πρόβλημα αυτό έγινε εμφανέστερο και εντονότερο περί το 1910, όταν ο πληθυσμός του είχε υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια και είχε ξεπεράσει τους χίλιους κατοίκους. Ο ορεινός όγκος της Καρακόπετρας (το Έρημον όρος) παρείχε ελάχιστη ποσότητα νερού και μόνο τους χειμερινούς μήνες. Στα χαμηλά της λεκάνης του Μακρυχωρίου υπήρχε ροή αρκετού νερού, αλλά ήταν πολύ δύσκολη έως αδύνατη η μεταφορά της απαραίτητης ποσότητας στον οικισμό. Έτσι η ύδρευση των κατοίκων και των οικόσιτων ζώων ήταν ανεπαρκής και η δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας της ζωής τους και ανάπτυξης του οικισμού πολύ περιορισμένη.




ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙ Γ.ΣΤΑΜΑΤΗ,ΧΡ.ΤΣΕΤΣΙΛΑ, Γ.ΜΑΝΤΖΙΑΡΗ  ΧΡ.ΣΤΑΜΑΤΗ 
Η Μ.ΤΣΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΑΣ.ΜΠΕΛΟΓΙΑ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟ ΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ 
ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΤΣΕΤΣΙΛΑ
'' Έτσι η Βρύση αυτή είχε γίνει και κέντρο κοινωνικών επαφών των κατοίκων. Συχνά εκεί υπήρχε συνωστισμός, ανθρώπων, ζώων και δοχείων, και δημιουργούνταν φραστικοί διαπληκτισμοί μεταξύ των κατοίκων, έσπαζαν στάμνες και άλλα δοχεία. Πολλές φορές εκεί οι άνδρες συζητούσαν τα εργασιακά και οικονομικά τους προβλήματα, εκεί οι κοπέλες και τα αγόρια αντάλλασσαν τα βλέμματά τους αλληλοκρυφοκοιτάζοντας, εκεί άρχιζαν τα προξενιά, εκεί το κουτσομπολιό «έδινε και έπαιρνε». ''

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΑΣΠΑΣΙΑ ΜΠΕΛΟΓΙΑ

Βασική πηγή ύδρευσης του Μακρυχωρίου, και επί τουρκοκρατίας και μετά την ένταξη της περιοχής στην Ελλάδα, ήταν το νερό μιας πηγής- βρύσης που βρισκόταν χίλια μέτρα περίπου ανατολικά του οικισμού, τριάντα περίπου μέτρα βόρεια του τωρινού καταστήματος Αντλιοστάσιο και κοντά στο τωρινό επίχωμα της σιδηροδρομικής γραμμής. Η πηγή αυτή είχε εντοιχιστεί σε πέτρινη κατασκευή και το νερό της είχε διοχετευθεί σε πέντε στόμια (κανάλια), που έβγαιναν στην πρόσοψη του τοίχου και έχυναν το νερό σε ορθογώνια υποδοχή (λεκάνη, κοπάνα), που είχε κατά τμήματα μαρμάρινη και πέτρινη επένδυση. Ο εντοιχισμός της πηγής αυτής είχε γίνει προφανώς κατά την τουρκοκρατία, καθώς στην πρόσοψη του τοίχου υπήρχε ενσωματωμένη πλάκα με τούρκικη επιγραφή. Η πλάκα αυτή αφαιρέθηκε περί το 1980, άγνωστο από ποιούς και γιατί, όταν ακόμα λειτουργούσε η πηγή. Το νερό αυτό ερχόταν από νοτιοανατολική κατεύθυνση, από την περιοχή Βερνέρ ή την περιοχή Αρμάνια. Μάλιστα λίγο μετά το 1990, στα πλαίσια κατασκευής του επιχώματος του Ο.Σ.Ε., είχε αποκαλυφθεί στο μέρος της γέφυρας της σιδηροδρομικής γραμμής, τμήμα του αγωγού του νερού αυτού, κεραμικής κατασκευής, που ερχόταν από την κατεύθυνση αυτή.


Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΕΑ ΣΤΗ ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΑΡΔΑΚΟΥΛΗ

Οι παλαιότεροι αναφέρουν ότι είχαν κατασκευασθεί 15  βρύσες  σε ισάριθμες θέσεις,που κάλυπταν όλη την έκταση του χωριού .

Τέτοιες βρύσες βρίσκονταν  στις εξής θέσεις.

 Στο χώρο της πλατείας ,

 μπροστά  από το σπίτι του Νταβέλη,

πάνω από το σπίτι του Τσικρικώνη,

στην πλατεία Σαμολαδά ,

στην πλατεία Δαρδακούλη,

 κοντά στο σπίτι του Γεωργούλη  του Μπούτου,

κοντά στο σπίτι του Γιαννάκη Τσέτσιλα,

μπροστά από σπίτι του   Χαρ Γεωργόπουλου,

μπροστά στο σπίτι του Νικόλα του Ρόμπα,

μπροστά στο σπίτι του Μιχάλη Σταμάτη,

μπροστά στο σημερινό Δημ. Σχολείο

μπροστά στο μαγαζί  του  Προκόπη του Γιαννακόπουλου,

μπροστά στο παλιό Σχολείο (Μυλωνά),

στη γειτονιά του Μπέλλου,

 στην  πλατεία του Παλάτου.



ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Ο Γ.ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗ ΒΡΥΣΗ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΥΛΩΝΑ

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΠΑΛΑΤΟΥ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ  ΟΙ ΧΡ.ΦΑΚΑΣ,Θ.ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ, Ν.ΜΠΟΥΡΟΤΖΙΚΑΣ .ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ


Αυτή ήταν η Βρύση του Μακρυχωρίου ή, λόγω των πέντε καναλιών, οι βρύσες του Μακρυχωρίου, όπως αναφέρουν κάποιοι περιηγητές της περιοχής στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας. Με το νερό της βρύσης αυτής μεγάλωσαν γενιές Μακρυχωριτών, αποκλειστικά και μόνο μ’ αυτό μέχρι το 1930 περίπου και εκ περιτροπής μέχρι και τη δεκαετία του 1970. Αυτό το νερό έπιναν, μ’ αυτό μαγείρευαν και μ’ αυτό έπλεναν το σώμα τους και, αν έφτανε, και τα ρούχα τους.


ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

ΠΑΛΙΑ ΒΡΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΤΛΟΥΠΑ