ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ ΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΤΟ 2013 |
ΧΟΡΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ. Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΟΜΠΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ |
ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ |
ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΤΟ 1976 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ.Το όμορφο Περιβόλι 21 Μαρτίου, 20211 min readDimitris
Vlaxos Το κείμενο είναι του
ιστορικού Γιώργου Σαββανάκη Το χωριό Περιβόλι είναι
ένα από τα πιο ονομαστά βλαχοχώρια του νομού Γρεβενών, χτισμένο σε υψόμετρο
1200-1400μ. περίπου. Βρίσκεται 45 χλμ. Νοτιοδυτικά της πόλης των Γρεβενών στο σημείο όπου ενώνεται η Ήπειρος με τη Δυτική
Μακεδονία. Οι κάτοικοι εδώ και αιώνες ακολουθούν τον ημινομαδικό τρόπο ζωής, το
χειμώνα δηλαδή, εξαιτίας του ψύχους και της ελλείψεως βοσκοτόπων, εγκαταλείπουν
το χωριό και κατευθύνονται στα χειμαδιά, στις πεδιάδες κυρίως της Θεσσαλίας.
Ειδικότερα, τους εντοπίζουμε σε περιοχές όπως το Βελεστίνο, που αποτελεί ιστορικά τον κυριότερο τόπο χειμερινής
τους διαμονής, το Μικρό
Περιβολάκι, χωριό το οποίο κατοικείται εξ’
ολοκλήρου από Περιβολιώτες, τα Κανάλια,
η Αγία
Παρασκευή Βόλου, ο αρχικός πυρήνας της οποίας
αποτελούνταν από Περιβολιώτες, καθώς και στην πόλη του Βόλου. Επίσης, Περιβολιώτες βρίσκουμε
εγκατεστημένους σε χωριά του νομού Λαρίσης, όπως το Αργυροπούλι, το Νέο Περιβόλι,
τα Μύρα, το Καλοχώρι, το Χειμάδι,
ο Νέσσων, το Μακρυχώρι,
η Αγναντερή. Επιπλέον, Περιβολιώτες κατοικούν
στα χωριά Σκυλίτσι, Σταυρός και Διαβατό, κοντά στη Βέροια, ενώ πολυάριθμη είναι και η
παρουσία τους σε αστικά κέντρα όπως τα Γρεβενά, τα Τρίκαλα (στη συνοικία
Κουτσομύλια), η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα. Κινικ 1901 φωτό αφων Μανάκια Ιδρυση του χωριού,
δημογραφική εξέλιξη, έξοδοι. Η ίδρυση του χωριού τοποθετείται αρκετούς αιώνες πριν
αλλά δεν υπάρχουν ασφαλείς πληροφορίες που θα μας επέτρεπαν να αναφερθούμε σε
κάποια συγκεκριμένη χρονολογία. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος επισκέφτηκε το Περιβόλι στις
αρχές του 19ου αι.,
μας διασώζει μία παράδοση που άκουσε από τους προύχοντες του χωριού, σύμφωνα με
την οποία το χωριό υπήρχε και είχε μάλιστα προνόμια ήδη από την βυζαντινή
περίοδο. Συγκεκριμένα γράφει «Το Περιβόλι ανήκει στο Βακούφ-Χανέ της
Κωνσταντινουπόλεως, ενώ η Αβδέλλα και η Σμίξη υπάγονται στα Γρεβενά, τα οποία
υπάγονται στο σαντζάκιο του Ρούμελη Βαλεσή. Αυτός ο τρόπος υπαγωγής είχε
καθορισθεί από πολύ παλιά, από την εποχή της κατακτήσεως, που από τότε δεν
άλλαξε παρά μόνο ως προς το ποσό και το είδος του φόρου. Γιατί πριν από εκείνη
το Περιβόλι, αντί να πληρώνει (τους φόρους) στον ταμία του κρατικού
Θησαυροφυλακίου, ήταν μια από τις προικοδοτήσεις της εκκλησίας της Αγίας
Σοφίας, ενώ τα άλλα χωριά πλήρωναν τους φόρους τους στον Καίσαρα, μέσω του
διοικητού του Θέματος της Μακεδονίας.» Οι προφορικές παραδόσεις αναφέρουν ότι το χωριό
προήλθε από τη συνένωση εφτά μικρότερων οικισμών, οι οποίοι ήταν οι εξής
: Καρίτσα, Χράπα, Μπιθούλτσι, Μετόχι Αγ. Τριάδος, Αλμπασαράς, Παλιόκαστρο, Παλιομανάστηρο (Αγ.
Λουκάς). κρίνοντας με βάση την πληθυσμιακή ενίσχυση και ανάπτυξη των ορεινών
οικισμών κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι κάποια
στιγμή, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι πιο ανίσχυρες ημινομαδικές
εγκαταστάσεις, που ήταν διάσπαρτεςστις κοιλάδες που σήμερα βρίσκονται μέσα στα
όρια της κοινότητας Περιβολίου ,αποφάσισαν να συνενωθούν και να ενσωματωθούν
στον οικισμό που βρισκόταν στη τοποθεσία του σημερινού χωριού. Η ακμή του χωριού τοποθετείται σίγουρα κατά τον 18ο και
κυρίως τον 19ο αι.
όταν και η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας αλλά και των μεταφορών και του εμπορίου
έδωσε οικονομική και πολιτισμική ώθηση στο χωριό. Δημογραφικά στοιχεία για
εκείνη την εποχή έχουμε βέβαια μόνο κατά προσέγγιση. Ο Γκουστάβ Βέιγκαντ (1860-1930) αναφέρει το 1889 ότι από τις 500
οικογένειες του χωριού είχαν ανέβει εκείνο το καλοκαίρι μόνο οι 200. Η
ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (1881) και η χάραξη των συνόρων σίγουρα
επηρέασε την εξέλιξη του οικισμού. Οι τελωνειακοί φραγμοί, οι φόροι, τα έξοδα
για την έκδοση διαβατηρίων αλλά και ο καλύτερος έλεγχος από τη μεριά των
ελληνικών αρχών, που καθιστούσε σχεδόν αδύνατη τη φοροδιαφυγή, οδήγησε
αρκετούς Περιβολιώτες να παραμείνουν για όλο το έτος στα χειμαδιά και τελικά
να εγκατασταθούν μόνιμα στη Θεσσαλία. Στ βίνιρ26 27 28 Ιουλίου. Εκείνη την εποχή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ιδρύθηκε
και ο ορεινός οικισμός Κορομηλιά στις πλαγιές του Κόζιακα. Εκεί κυρίως
πηγαίνουν Περιβολιώτες από τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Οι Wace και Thompson στις
αρχές του 20ου αι.
αναφέρουν ότι και οι 200 οικογένειες των Περιβολιωτών που
βρίσκονται στα Τρίκαλα ξεκαλοκαιριάζουν στην Κορομηλιά. Την ίδια περίπου χρονική περίοδο ιδιαίτερο ενδιαφέρον
παρουσιάζει η περίπτωση μιας ομάδας Περιβολιωτών που έψαξε νέα θερινά λιβάδια
σε περιοχές μακριά από το Περιβόλι και
έτσι σταδιακά διέκοψε τις σχέσεις της με το χωριό. Συγκεκριμένα, μέχρι το 1877
η κτηνοτροφία στο Περιβόλι αυξήθηκε τόσο πολύ που τα λιβάδια του χωριού δεν
επαρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες των κοπαδιών. Τότε μία ομάδα
Περιβολιωτών έψαξε για νέες θερινές βοσκές και έφτασε στην περιοχή της Ρέσνας και του Ιστόκ στη
σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Στην περιοχή αυτή δημιούργησαν δύο
νέους οικισμούς, τα επάνω και κάτω Καλύβια,
όπου και περνούσαν τα καλοκαίρια τους. Η ζωή τους συνεχίστηκε ακολουθώντας τα
ήθη και έθιμα του Περιβολίου, αλλά οι δεσμοί τους με το χωριό καταγωγής χαλάρωσαν
με την πάροδο του χρόνου. Οι οικισμοί διατηρήθηκαν μέχρι το 1929. Τότε
απομακρύνθηκαν από αυτούς τους θερινούς οικισμούς, καθώς δεν αποδέχτηκαν τη
σερβική υπηκοότητα. Έπειτα εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα χωριά της Λάρισας (Καλοχώρι, Χειμάδι, Νέσσων)
και της Ημαθίας (Παλιό
Σκυλίτσι, Σταυρός, Διαβατός) εγκαταλείποντας σταδιακά την τακτική της
μετακινούμενης κτηνοτροφίας και αναζητώντας νέες επαγγελματικές διεξόδους. |