 |
| ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΤΟΥ |
 |
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΑΝΔΡΟ ΡΑΚΙΝΤΖΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ''Από το 2004 ως το 2016 ήταν Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Παρίσταται σε διεθνή συνέδρια και μετέχει στο συντονιστικό συμβούλιο κατά της διαφθοράς. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΠΟΥΤΟΣ (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ/Οκτώβριος 2022) (Πρόλογος: κος ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ -
ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ε.Τ.) Ο κύριος Μπούτος στο βιβλίο με τον αινιγματικό αυτό
τίτλο, περιγράφει μία ακόμα από τις «λαμπρές σελίδες» δημοσιονομικής ιστορίας
της Ελλάδας, οδηγώντας τον αναγνώστη στο δυστοπικό σύμπαν της δικαστικής και
πολιτικής εξουσίας της χώρας. Το βιβλίο έχει αφετηρία και διαρκές σημείο αναφοράς τη
στοιχειοθετημένη υπόθεση προκλητικής διασπάθισης δημοσίου χρήματος στον
Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ), ο οποίος ασκούσε
εποπτεία στα δημόσια Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ). Σε έλεγχο που
πραγματοποιήθηκε στον συγκεκριμένο Οργανισμό από Οικονομικούς Επιθεωρητές,
διαπιστώθηκε ότι υψηλόβαθμα στελέχη του και σύζυγοι αυτών επί σειρά ετών
εισέπρατταν αποζημιώσεις για υποτιθέμενη διδασκαλία σε κρατικά ΙΕΚ, χωρίς να
διαθέτουν το παραμικρό προσόν πρόσληψης και χωρίς να παρέχουν υπηρεσίες.
Μάλιστα, ο αριθμός ωρών για τον οποίο αποζημιώθηκαν ήταν πρακτικά αδύνατον να
πραγματοποιηθεί. Η ίδια διαπίστωση αφορούσε και σε στελέχη του Ελεγκτικού
Συνεδρίου, που υποτίθεται ότι έλεγχαν τη νομιμότητα των δαπανών του Οργανισμού
καθώς και σε συζύγους αυτών. Άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι ήταν υπουργοί, τέκνο
υπουργού, διευθυντής πολιτικού κόμματος και η σύζυγός του, ο πρόεδρος και ο
αντιπρόεδρος του Οργανισμού. Στο βιβλίο τεκμηριώνεται με σοβαρά στοιχεία πώς η
εμπλοκή των τελευταίων, αλλά και των στελεχών του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οδήγησε
συντεταγμένα στη συγκάλυψη του σκανδάλου και στην ατιμωρησία των υπευθύνων, με
κύρια ευθύνη διαδοχικών προέδρων του Δημοσιονομικού Δικαστηρίου της χώρας, που
κατονομάζονται από τον συγγραφέα. Ωστόσο, η συγκάλυψη θα ήταν αδύνατη, εάν
συγκεκριμένοι υπουργοί και υφυπουργοί οικονομικών, που επίσης κατονομάζονται,
δεν λειτουργούσαν ως έμμεσοι συμπαραστάτες του Ελεγκτικού Συνεδρίου δια
παραλείψεως όχι απλά οφειλόμενων αλλά επιβαλλόμενων ενεργειών. Το ίδιο ισχύει
και για δικαστές της ποινικής δικαιοσύνης, που επίσης προσδιορίζονται στα
έγγραφα του βιβλίου, με ισχυρή και δομημένη αιτιολόγηση κατά περίπτωση. Είναι
άξιο προσοχής ότι ο συγγραφέας κατηγορεί, μέσω εγγράφων που περιλαμβάνονται στο
βιβλίο, διαδοχικούς Προέδρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ότι αντί να λειτουργούν
για την προστασία του Δημοσίου χρήματος λειτούργησαν ως συνήγοροι υπεράσπισης
διασπαθιστών του. Μάλιστα, μέσω των εγγράφων του, τους προκάλεσε κατ’ επανάληψη
να τον μηνύσουν, εάν μπορούσαν να αποδείξουν ότι αυτά για τα οποία τους
κατηγορεί είναι ψευδή, ανύπαρκτα, ή κατασκευασμένα. Ωστόσο, το κύριο ζήτημα του
βιβλίου δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η διασπάθιση ούτε οι καταχραστές, αλλά η -
μέσω αυτής της υπόθεσης - ανάδειξη των χρόνιων συστημικών και θεσμικών
παθογενειών, της πολυεπίπεδης διαφθοράς και της βαθύτερης, ουσιαστικής και
μνημειώδους αναλγησίας/παραλυσίας του κρατικού μηχανισμού, που έχει παγιωθεί
διαχρονικά, μέσω της κομματοκρατίας, με αποτέλεσμα να έχει προσλάβει πλέον,
κατά τη διατύπωση του συγγραφέα, τον χαρακτήρα φυσικότητας. Από την αρχή μέχρι το τέλος διαβάζοντας, αναρωτιέσαι
πού βρίσκεσαι, προσπαθώντας να καταλάβεις τι ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο.
Είναι φιλοσοφικός στοχασμός, κριτική των θεσμών, δημοσιογραφία,
κοινωνικοπολιτικό δοκίμιο, δημοσιονομικό ντοκουμέντο, τεκμηριωμένη ιστορική
πηγή, θέατρο του παραλόγου ή κινηματογραφικό θρίλερ με στοιχεία παρωδίας και
σαρκασμού; Είναι εν τέλει όλα αυτά συναρμοσμένα αρμονικά σε ένα εξαιρετικά καλά
δεμένο σύνολο. Σημαντική επιτυχία που αφορά στη δομή του βιβλίου,
είναι επίσης το γεγονός ότι καταφέρνει να συνδέσει ένα τεράστιο όγκο τυπικά ψυχρού
αποδεικτικού υλικού με διαλείμματα στοχασμών δικανικού λόγου και αισθητικής.
Αυτό κάνει την μελέτη ελκυστική, ξεκουράζοντας παράλληλα τον αναγνώστη, σαν μια
Δικογραφία, που λόγω ύφους δεν προορίζεται για τον Εισαγγελέα αλλά για έναν
σκηνοθέτη. Από την πολύχρονη σισύφεια ταλαιπωρία που υπέστη ο
συγγραφέας, αντιμέτωπος με τα αναρίθμητα τρωκτικά του συστήματος, όταν η
Δικαιοσύνη οριστικά αποφάσισε την αθώωση ή ορθότερα την επιβράβευσή τους, ο
ίδιος εξήλθε νικητής. Θα έλεγε κανείς εν μέρει νίκη αλλά οπωσδήποτε νίκη για
τον συγγραφέα. Πρόκειται ασφαλώς για ένα πολύτιμο παράδειγμα που μας
διδάσκει ότι η ακατάβλητη ατομική προσπάθεια κάθε σκεπτόμενου έντιμου πολίτη ή
δημόσιου λειτουργού είναι αναγκαία προϋπόθεση - αν και όχι ικανή από μόνη της -
για θεμελιώδεις αλλαγές τόσο σε θεσμικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Μια
τέτοια οπτική ευθύνης θα ήταν ικανή να αλλάξει πολλά στη χώρα, αναβαθμίζοντας
σημαντικά την αξιοπιστία της, όχι μόνο σε επίπεδο θεσμών, αλλά και σ΄ αυτό που
ουσιαστικά και όχι κατ΄ επίφασιν ορίζουμε ως κράτος δικαίου. Ωστόσο, για να
είμαστε ακριβοδίκαιοι πρέπει να πούμε την αλήθεια και αυτή μέσα από το βιβλίο
αναδεικνύεται σκληρή και όζουσα. Ο κος Μπούτος ως Οικονομικός Επιθεωρητής
υποχρέωσε το Ελεγκτικό Συνέδριο να ακυρώσει δύο εκθέσεις κατασταλτικού ελέγχου
που αποσκοπούσαν με προκλητικό τρόπο στη συγκάλυψη των υπευθύνων για το
σκάνδαλο διασπάθισης δημοσίου χρήματος. Στη συνέχεια υποχρέωσε και πάλι το
Συνέδριο να διορθώσει δύο επόμενες εκθέσεις του, γεγονός που δεν έχει ιστορικό
προηγούμενο στα χρονικά του από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Ωστόσο ούτε αυτό
αποδείχθηκε αρκετό να ακυρώσει το στόχο συγκάλυψης του σκανδάλου από το Ε.Σ. Ο συγγραφέας με τόλμη και επιμονή αποκαλύπτει γυμνή
την αθλιότητα και τη διαπλοκή μέσα στα σπλάχνα του συστήματος, ξετυλίγοντας το
κουβάρι της προκλητικής συγκάλυψης των πρωταγωνιστών ενός τερατώδους σκανδάλου
σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Είναι βέβαιο ότι το ίδιο το σκάνδαλο ωχριά μπροστά στο
ακόμη χειρότερο σκάνδαλο της θρασύτατης συγκάλυψής του. Μέσα από τα αδιάσειστα και συγκλονιστικά ντοκουμέντα
του βιβλίου, με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τη θλιβερή συνεργασία ανώτατων
«λειτουργών» της ποινικής και της δημοσιονομικής δικαιοσύνης, αλλά και υπουργών
και υφυπουργών, καθώς και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με σκοπό τη
συγκάλυψη του σκανδάλου. Τα ονοματεπώνυμα αυτών θα προκαλέσουν σοκ σε κάθε
πολίτη, έσχατη δε αποστροφή θα προκαλέσουν στους χιλιάδες επί σειρά ετών
ψηφοφόρους των πολιτικών προσώπων καθώς και σε χιλιάδες πολίτες που
υπολήπτονταν μέχρι σήμερα τους συγκεκριμένους ανώτατους δημοσιονομικούς
λειτουργούς. Παρ’ όλα αυτά με την ιδιότητα ακριβώς του δημόσιου
λειτουργού και οικονομικού επιθεωρητή, ο κος Μπούτος τελικά ηττήθηκε από τους
θεσμούς. Για τις επί μέρους επιτυχίες του κατά την πορεία του εικοσαετούς
γενναίου αγώνα του, ο συγγραφέας σημείωνε προφητικά με πικρή ειρωνεία τον στίχο
του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη: «Με τόσες προσιτές επιτυχίες, θα ηττηθείς».
Ωστόσο, παρά την ήττα του, μετά από την έκδοση του βιβλίου του θα συμπληρώναμε:
« Ηττημένος νικητής ». Στο Επιμύθιο / Επίλογο του βιβλίου δεσπόζει μία άκρως
αποκαλυπτική μικροοικονομική ανάλυση που αποδεικνύει με αριθμούς τι ακριβώς
έχασε η χώρα μας από τη σκανδαλώδη υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος στον ΟΕΕΚ.
Έχασε λοιπόν η χώρα σε οικονομικό επίπεδο αλλά πρωτίστως έχασε την τιμή της σε
επίπεδο κοινωνίας και σε επίπεδο θεσμών. Η ακραία θρασύτητα, η αναλγησία και η απίστευτη
διαπλοκή πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και Νομικού Συμβουλίου του Κράτους
είχε απασχολήσει στην πολύχρονη πορεία της δύστοκης αυτής υπόθεσης αρκετά
συχνά, όχι μόνο τον εγχώριο, αλλά και τον ξένο Τύπο με καυστικά δημοσιεύματα,
από τα οποία όμως δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Ψηλαφώντας από κοντά την περιπέτεια του Οικονομικού
Επιθεωρητή και μετέπειτα Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επεξεργασίας Νομοθετικών
Πράξεων του Γ.Λ.Κ., αντικρίζουμε κατάματα και τον δικό μας ΕΦΚΑ μέσα από τον
ίδιο καθρέφτη. Ζούμε λοιπόν και εμείς την ίδια παραμόρφωση των θεσμών, την ίδια
απαξίωση, την ίδια διαπλοκή και προκλητική έλλειψη αξιοκρατίας, την ίδια ατιμωρησία
σχετικά με παραβιάσεις του Δημοσιοϋπαλλικού Κώδικα, την ίδια αδιαφορία για
αλλαγή νοοτροπίας, την ίδια επίκυψη κάτω από ισχυρές κομματικές ομπρέλες, την
ίδια συγκάλυψη οικονομικών εγκλημάτων και διοικητικών αυθαιρεσιών . Το βιβλίο « κοσμεί » με την παρουσία του πρώην
στέλεχος του ΟΕΕΚ, γνωστός σε όλους μας και εν ενεργεία ακόμη Προϊστάμενος
Διεύθυνσης στον ΕΦΚΑ, καθώς και η σύζυγός του, πρώην στέλεχος του Ελεγκτικού
Συνεδρίου, αναγραφόμενοι αμφότεροι με τα αρχικά των ονομάτων τους. Ήταν ανάμεσα
σ΄ αυτούς που αθωώθηκαν με το κατάπτυστο Βούλευμα με αριθμό 1620/2013 του
Συμβουλίου των Εφετών Αθηνών. Ήταν ανάμεσα σ΄ αυτούς που δεν ντράπηκαν να
υποβάλλουν μήνυση στον κοΜπούτο για συκοφαντική δυσφήμηση και όταν εκείνος το
2015 δικαιώθηκε τόσο σε ποινικό όσο και σε αστικό επίπεδο, αναγκάστηκαν να
παραδεχθούν εγγράφως ότι τον υπολήπτονται και οι ενέργειες και οι δηλώσεις τους
ήταν προϊόν πεπλανημένων αντιλήψεων. Πετάει λοιπόν τώρα το γάντι ο εξολκέας του σκανδάλου
στους πλέον ευυπόληπτους θεσμούς του Έθνους και συγκεκριμένα στο Νομικό
Συμβούλιο του Κράτους, στην Ποινική Δικαιοσύνη, σε συγκεκριμένους πολιτικούς
του προϊσταμένους και κυρίως, στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Η εντιμότατη πρόκληση με
το γάντι συνεχίζεται προς κορυφαίους του χορού Δικαστές, Υπουργούς, Υφυπουργούς,
Προέδρους και στελέχη του Ελεγκτικού Συνεδρίου, υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη,
καταλήγοντας στους μεσαίους και στους κομπάρσους του άθλιου χορού, στελέχη του
ΟΕΕΚ και του Ε.Σ. καθώς και συζύγους αυτών, οι οποίοι καρπώθηκαν ακραία
παράνομες αποζημιώσεις με καλή πίστη, σύμφωνα άλλωστε και με την μνημειώδη για
την ποινική δικονομία κρίση του Συμβουλίου των Εφετών, αφού είχαν φαίνεται
στόχο να συμβάλλουν εμπράκτως στην περαιτέρω αβάσταχτη ελαφρότητα του Δημόσιου
Ταμείου. Ωστόσο είναι απόλυτα βέβαιο ότι κανένας απ΄ αυτούς δεν
θα τολμήσει να σηκώσει το γάντι. Και τούτο επειδή τα τεκμήρια και τα
επιχειρήματα του Επιθεωρητή φαίνεται να καρφώνονται σαν πρόκες στις απέλπιδες
προσπάθειες συγκάλυψης του σκανδάλου από κατονομαζόμενους προέδρους του
ανώτατου δημοσιονομικού δικαστηρίου και στις μνημειώδους κενότητας,
προκλητικότητας και αναλγησίας διαστρεβλώσεις του σκεπτικού του Βουλεύματος του
Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. Πολύ καλά ταιριάζει και η λέξη ΠΑΙΧΝΙΔΙ στον τίτλο του
βιβλίου. Σίγουρα παιχνίδι εθνικής καπηλείας και έκθεσης για τους άθλιους της
συγκάλυψης του τερατώδους σκανδάλου. Το βιβλίο του κουΜπούτου, που διεκδικεί με αμάχητα
τεκμήρια να αφήσει ισχυρό αποτύπωμα και να αφυπνίσει, ανήκει σ΄ αυτά που μας
θυμίζουν ακόμα, τι είναι τόλμη για έναν δημόσιο λειτουργό και τι είναι τιμή. Εσύ αγαπητέ συνάδελφε αναγνώστη, στοχάσου και αρκεί. Τέλος, χωρίς αμφιβολία όλους εμάς που εργαζόμαστε στο
Δημόσιο, μας εντυπωσιάζει ευχάριστα ο πρόλογος του Αρεοπαγίτη ε.τ. και πρώην
Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, κου Λέανδρου Ρακιντζή, ο οποίος με την
ιδιότητά του αυτή, μας άφησε πολύ αξιόλογο έργο σχετικά με την αντιμετώπιση της
διαφθοράς. Τιμούμε την προσφορά του ακόμη και σήμερα. Στον Πρόλογό του
διακρίνουμε υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόλμη και γενναιοψυχία, αφού δεν διστάζει να
αναφερθεί σε βαρέα και χρονίζοντα προβλήματα λειτουργίας του πελατειακού
κράτους τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι το βιβλίο του κουΜπούτου μπορεί να
αποτελέσει εγχειρίδιο casestudy για τη μελέτη των παθογενειών του ελληνικού
Δημοσίου Τομέα και προτρέποντάς μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Υ.Γ: Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο κος Μπούτος εστιάζει σε
ορισμένα αγωνιώδη καυτά ερωτήματα για τη λειτουργία των θεσμών στη χώρα μας και
πώς αυτή συνδέεται άμεσα με την εν γένει λειτουργία του κράτους . |
